.
Στο πρώτο σημείωμα: σοφός- σοφία.
ΓΕΝΙΚΑ: Μπορεί η λέξη να ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ στα πάνω ράφια, σε διανοούμενους
ή κουλτουρόπληκτους,
ΑΛΛΑ το πλήθος των παράγωγων- σύνθετων λέξεων στην ΟΜΙΛΟύΜΕΝΗ
είναι απίστευτο.
.
ΠΡΩΤΗ εμφάνιση- ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ:
1) σοφίη-σοφός: Πρωτοεμφανίζεται ως αυτούσια λέξη στον Όμηρο
.
Σημαίνει εμπειρία, επιτηδειότητα, γνώση, ικανότητα (στον Όμηρο)
.
“….Και όπως η στάφνη (στάθμη), στα χέρια ενός καλού τεχνίτη
(ἐν παλάμῃσι δαήμονος τέκτονος), που γνωρίζει πολύ καλά
όλα τα μυστικά της τέχνης (ος ευ ειδή πάσης σοφίας)…..” (ΙΛΙΑΔΑ, ραψ. Ο 412)
.
ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΑ: Δεν βρήκα κάπου την ετυμολογία της λέξης.
.
ΟΠΟΤΕ: προσωπική ετυμολογική προσέγγιση, με βάση το Ομηρικό ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ.
.
Από το Ομηρικό “σόος”= ο βέβαιος, ακέραιος, αληθής…. και το “φημί” ή “φαίνω”.
.
σο(ος)+φ(ημί) ή φ(αίνω)+ το επίθημα “ος”. ΔΗΛΑΔΗ: σο+φ+ος=σοφός
.
Άρα: σοφός= σόος+ φημί ή φαίνω= αυτός που γνωρίζει, που λέει, που αποκαλύπτει
μεταλαμπαδεύει- μεταδίδει την αλήθεια
.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΑ: Στο ΟΜΗΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ υπάρχει μόνο η συσχέτιση με το “sap-iens”
(δες και homo sap-iens).
.
Προσωπικά βρίσκω…σωστότερη την δική μου ετυμολόγηση.
.
ΠώΣ ΝΟΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙΤΑΙ η ΛΕΞΗ “σοφός”, από το μεγάλο ΑΦΕΝΤΙΚΟ, δηλαδή την ζωντανή ΟΜΙΛΟύΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ Γλώσσα:
.
ΠΡΑΓΜΑΤΙ, στην πορεία η λέξη έχει ξεφύγει (και ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ έκανε) προς διάφορες κατευθύνσεις. ΕΤΣΙ γίνεται με ΚΑΘΕ “αρχαία” λέξη, που ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ…!
.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ: Από τον σοφό Σωκράτη, “τους επτά σοφούς,” “σοφόν το σαφές”, “σοφιστής”, “σοφολογιότατος”, “δοκησίσοφος”, “θυμόσοφος”, “Πάνσοφος”, “τα πάντα εν Σοφία εποίησας”….. Πέρασε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ “σοφή επιλογή”, “έπραξες σοφά”, “Άκου τί σοφίστηκε ο ερίφης”… ΜΕΧΡΙ ευχετήριο τραγούδι γενεθλίων κ.α
(Δείτε “πύλη για την Ελληνική Γλώσσα” / λέξη “σοφός”).
.
Στο επόμενο: Πότε πρωτοεμφανίζεται, καταγράφεται για πρώτη φορά
η λέξη “φιλόσοφος”. Έχει ενδιαφέρον…!