Μια διευκρίνιση: Το σημείωμα αυτό και ένα δύο ακόμη που ακολουθούν, τα γράφω με αφορμή τον… επετειακό μήνα ίδρυσης του Ελληνικού Κράτους και με την ευκαιρία σημειώνω και κάποιες σκέψεις για την γλώσσα. Δεν μπαίνω στην ουσία του λεγόμενου “γλωσσικού Ζητήματος”.
.
“Δεν μιλώ ούτε δημοτική ούτε καθαρεύουσα. Μιλώ την γλώσσα που άκουσα από την μητέρα μου… την ανάσα της φυλής μου κάθε στιγμή” (Γιώργος Σεφέρης)
.
Στο θέμα:
Πρώτα για τον… Άγιο των Ελλήνων Φεβρουάριο. Γνωστά, αλλά ας θυμηθούμε επιλεκτικά ορισμένα:
.
Φεβρουάριος μήνας ήταν, όταν ξεκίνησε με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη ο Αγώνας της Ανεξαρτησίας στην Μολδοβλαχία το 1821
.
Φεβρουάριο του 1843 – Πεθαίνει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ηρωική μορφή- Ψυχή
του Αγώνα του 1821. “Πεντηκοντούτης…. γέρων” ήταν όταν ξεκίνησε η Επανάσταση.
.
Φεβρουάριο του 1857 – Πεθαίνει ο Διονύσιος Σολωμός, ο ραψωδός, ψάλτης και μύστης
του Ιερού Αγώνα, ο ποιητής των Ελεύθερων Πολιορκημένων και του Ύμνου
εις την Ελευθερίαν, Εθνικού ύμνου της Ελλάδος.
.
Φεβρουάριος μήνας ήταν, του 1830, όταν ιδρύθηκε ή σωστότερα, όταν….
άρχισε να ιδρύεται Ελληνικό Κράτος.
.
Φεβρουάριο του 1776 – Γεννιέται ο Ιωάννης Καποδίστριας, πρώτος Κυβερνήτης
του ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους.
.
Σημείωση: Η ιστορική ορθότητα- επιστήμη δεν αναγνωρίζει (και σωστά) την έννοια του αναντικατάστατου (λ.χ η Αμερική θα είχε ανακαλυφθεί και χωρίς τον Κολόμβο),
.
ωστόσο αναρωτιέται κανείς, εάν, χωρίς (και) τα πρόσωπα αυτά, οι αγώνες και οι θυσίες των Ελλήνων θα είχαν αποτέλεσμα.
.
Λίγα αρχικά περί γλώσσας.
.
Σίγουρα δεν γινόταν να υιοθετήσουμε, ως κοινή γλώσσα, την πολυτυπία και πλούτο
των νεότερων Ελληνικών διαλέκτων, των τοπικών ιδιωμάτων. Της κάθε ντοπιολαλιάς.
.
Αυτό θα ήταν…. πρακτικώς αδύνατο, παρά την ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ αξία των τοπικών Ελληνικών διαλέκτων
Ποντιακά / Ηπειρώτικα / Βορειοελλαδίτικα /Αιγαιονησιώτικα / Κρητικά /
Επτανησιακά / Στεροελλαδίτικα / Πελοποννησιακά κλπ
.
Μια σύντομη αναφορά στην αξία-σημασία τους.
.
Η εκτός (όποιας) θεσμικής Εκπαίδευσης προφορική (ομιλούμενη), μέσω της φυσικής
διαδοχής των γενεών (=από τον παππού και την γιαγιά στον εγγονό….),
αποτύπωσε, με όρους ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, την ανόθευτη ψυχή των
ΤΟΠΙΚΩΝ Ελληνικών Κοινωνιών (την ανάσα κάθε στιγμής τους , κατά Σεφέρη).
.
…. και παρά την κατά τόπους ιδιότυπη εκφορά-προφορά τους,
οι ντοπιολαλιές αποτυπώνουν συγχρόνως την διαχρονική ΚΟΙΝΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ και Αφετηρία τους.
.
ΔΗΛΑΔΗ την (επίσης πολύμορφη / πολυ- διάλεκτη) ΑΡΧΑΙΑ Ελληνική Γλώσσα.
.
Άθελά τους βέβαια “συνέβαλαν” σ’ αυτό και οι κατακτητές, είτε με την αλαζονική (λ.χ Οθωμανοί) είτε με την αδιάφορη (λ.χ Ενετοί) στάση τους απέναντι στους… ραγιάδες.
.
Έτσι τα τοπικά ιδιώματα, οι διάλεκτοι αποτελούν ΕΣΑΕί αδιαμφισβήτητα
ΤΕΚΜΗΡΙΑ γλωσσικής και Εθνικής ΕΝΟΤΗΤΑΣ και ΣΥΝΕΧΕΙΑΣ του Ελληνισμού
.
ώρα (αρχ.)=κατάλληλος χρόνος / εν τη– ώρα / τ-ώρα / ώρα να… (η κατάλληλη στιγμή) / ώ ρ ε ς είναι τώρα να πεις ότι…
.
ίνα τί /για– τί / τί / ίντα…! κλπ κλπ
.
Σε επόμενο σημείωμα: Η ανάγκη της νεότερης Κοινής Ελληνικής (β μέρος).