Συνηθέστατη, “πρόχειρη”, καθημερινή λέξη που γράφεται… λάθος; (Κάτι σαν διευκρίνηση: Το θέμα δεν είναι το περιττό… επιπλέον “λ”, αλλά η ετυμολόγηση- καταγωγή, όπως εγώ νομίζω, της λέξης).
.
Και η καταγωγή από το Ομηρικό “ίξαλος”
.
Γράφει επί λέξει ο Όμηρος (Ιλιάδα, ραψ. Δ 105):
(κρατούσε) τόξον ἐΰξοον ἰξάλου αἰγὸς
ίξαλος=ορμητικός, φουριόζος, υπερκινητικός, χωρίς μέτρο (=υπερβολικός)
.
Πολύ εύστοχα και… Ομηρικά, στα Αγγλικά έξαλος= furious,
στα Γαλλικά “furieux”, στα Ιταλικά “furioso” κλπ.)
.
Έξαλος από χαρά ή από θυμό
γιορτάστε την νίκη χωρίς εξαλοσύνες
έξαλο ντύσιμο
.
Σημείωση: Άλλης ετυμολογίας το αναλογικό-ενισχυτικό (επιδοτικό) επίρρημα “εξάλλου” (=Ωστόσο, άλλωστε), αυτό καλώς γράφεται με δύο “λλ”.
.
Στο επόμενο: Γιατί λέμε “αρίφνητα πλούτη” και όχι “αρίφνητος άνθρωπος”. Πόσο και εδώ βοηθάει η ετυμολογία;