Ακούγεται “Ποιος μπορεί να σταθεί απέναντι στον Μητσοτάκη”
.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι λάθος να ΑΦΗΝΕΤΑΙ στην τελική αυτή η ΕΝΤΥΠΩΣΗ, ΕΣΤΩ κι αν δεν είναι στις προθέσεις των Υποψηφίων Αρχηγών.
.
Και μια φορά να ειπωθεί, Μένει ως ΕΝΤΥΠΩΣΗ.
.
Χωρίς βαριοκέφαλες αναλύσεις και ακαδημαϊκές προσεγγίσεις,
του τύπου “ούτως ειπείν” και “εν τη εννοία της εννοίας”
και άλλα παρόμοια, θα πω ότι
.
ο προς εκλογή ΑΡΧΗΓΟΣ (και μάλιστα κομμάτων Εξουσίας) ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ (ΠΡΕΠΕΙ να) είναι ο ικανότερος να
εκφράσει τις Πολιτικές και Οργανωτικές ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ μιας παράταξης, την συνολική ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ, όπως σωστά λέγεται, ενός ΚΟΜΜΑΤΟΣ
.
ΚΑΙ ως “Ιστορική Διαδρομή” και ως ΣΥΓΧΡΟΝΗ Πολιτική ΑΠΑΝΤΗΣΗ, ΑΠΕΝΑΝΤΙ (!) στα ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ και… ΟΧΙ
.
“Εάν μπορεί να αντιμετωπίσει τον αρχηγό αντίπαλης (της όποιας) Παράταξης”
.
Σε ακόμη πιο απλά Ελληνικά, κλείνω λέγοντας ότι δεν έχουμε μια τρέχουσα ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ Αντιπαράθεση,
.
ΑΛΛΑ την ΕΚΛΟΓΗ ΑΡΧΗΓΟΥ-ΗΓΕΤΗ (!) Ιστορικών Παρατάξεων.